Αναδημοσίευση από το protothema
Ο Άρης Μπινιάρης ασχολήθηκε και έφερε στη σκηνή ένα επεισόδιο του Ελληνοιταλικού πολέμου – εκείνο με το ύψωμα 731 όπου μια χούφτα Ελλήνων στρατιωτών αντιστάθηκε παλικαρίσια στη εαρινή επίθεση του Μουσολίνι. Τώρα ο Μπινιάρης ετοιμάζεται να ανεβάσει μια παράσταση για τον αγώνα υπέρ της ελευθερίας στην περιοχή του Πόντου στις αρχές του 20ού αιώνα.
Ο 38αρης Αθηναίος σκηνοθέτης και ηθοποιός Άρης Μπινιάρης έχει τα τελευταία χρόνια εδραιώσει τη παρουσία του στα θεατρικά πράγματα με έναν ιδιαίτερο τρόπο: Τις πολύ ενδιαφέρουσες παραστάσεις που «στήνει» αρκετές εκ των οποίων – αν όχι όλες – διαθέτουν το στοιχείο της καινοτομίας. Η τελευταία είναι κάτι παραπάνω από εμφανής είτε η παράσταση φιλοξενείται σε μικρή σκηνή της Αθήνας όπου ο θεατής «ακούει» την ανάσα των ηθοποιών, είτε στο αρχαίο θέατρο της Επίδαυρου, το Εθνικό Θέατρο και το Ηρώδειο.
Στις 28 Μαΐου ολοκληρώνεται ο κύκλος των παραστάσεων στο Θέατρο Πορεία του έργου «731 μέτρα πάνω από τον Άδη...» όπου ο Άρης Μπινιάρης υπέγραψε το κείμενο, την δραματουργία και την σκηνοθεσία.
Διαβάζω σε ενημερωτικό σημείωμα: «Μια μουσικοθεατρική παράσταση για την αξία της ελευθερίας.
Το 1941, στο Ύψωμα 731, ο ολιγάριθμος ελληνικός στρατός κατορθώνει μια συντριπτική νίκη επί του πολυάριθμου ιταλικού στρατού του Μουσολίνι, στην προσπάθεια του τελευταίου να καταλάβει την Ελλάδα. Στη μάχη που δόθηκε τα γεγονότα και οι αριθμοί αγγίζουν τη σφαίρα του παράδοξου όσον αφορά τον μικρό αριθμό των Ελλήνων οπλιτών αλλά και τους τρόπους με τους οποίους αντιμετώπισαν μία ιταλική επίθεση μυθικών διαστάσεων.
Και η συνέχεια; Τι έχει η συνέχεια; Μια μουσικοθεατρική παράσταση για τον Πόντο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά από τον ερχόμενο Οκτώβριο. Ο Άρης Μπινιάρης κρατά την ευθύνη της σκηνοθεσίας αλλά βάζει και το χεράκι του όπου αλλού απαιτείται.
Η παράσταση έχει τίτλο: Ο χορός της φωτιάς. Πρωταγωνιστούν η Ιωάννα Παππά και ο Χρήστος Λούλης.
Σε σχετικό ενημερωτικό σημείωμα διαβάζω: «Ο Άρης Μπινιάρης γράφει και σκηνοθετεί μια παράσταση ενθύμησης μέσα από την μουσική, την κίνηση και την αναπαράσταση. Ενθύμησης των αγώνων για ελευθερία στην περιοχή του Πόντου στις αρχές του 20ού αιώνα.
Μέσα από κείμενα της εποχής, επιστολογραφία, άρθρα εφημερίδων και μαρτυρίες περιγράφει τον πανανθρώπινο και διαχρονικό αγώνα για την μετάβαση από μια κατάσταση σκλαβιάς προς έναν ορίζοντα απελευθέρωσης (κοινωνικής, ψυχικής και υπαρξιακής), καθώς και τον άκρατο ερωτισμό που εγείρει μια δυναμική διαδικασία αντίστασης απέναντι σε μια τυραννία.
Θέατρο, μουσική και λόγος συνυπάρχουν και με όχημα την θεατρική δράση, την αφήγηση και τον χορό αποδίδουν ανάγλυφα και ανάγουν σε σύμβολα τα γεγονότα, τον τόπο και τον χρόνο. Τα χορικά και τα τραγούδια κρατούν βασικό άξονα της παράστασης, ενώ ο μουσικός καμβάς αντλεί την αισθητική του τόσο από τη σύγχρονη όσο και από την παραδοσιακή μουσική της ευρύτερης περιοχής του Πόντου. Η αναπαραγωγή- εκτέλεση της μουσικής γίνεται ζωντανά από τέσσερις μουσικούς (κρουστά και έγχορδα) σε συνδυασμό με ηλεκτρικές συνθέσεις».